Ds. J.H. Smit
Woord op Zondag
Op 4 oktober vond in Utrecht een debat over opvoeding plaats. Een van de vragen was de plek van de ruige Bijbelverhalen. Houd je kinderen daarbij weg en vertel je alleen positieve verhalen met een goede afloop? Of laat je die ruwe kant gewoon staan omdat dit juist de werkelijkheid weerspiegelt waar wij in leven. Daar zitten natuurlijk allerlei vragen aan vast. Hoe kijk je aan tegen het oordeel van God? Op welke leeftijd kan een kind of jongere begrijpen waar het over gaat? Het is de plicht van de kerk om een goede plek te geven aan de woorden uit de Schrift die ons in eerste instantie niet goed uitkomen. Alleen dan doen we recht aan wat God wil zeggen en krijgen we zicht op het werk van Jezus. In deze laatste zondagen voor de Adventsperiode wil ik preken over Micha. Zijn profetie kraakt een aantal harde noten.
liturgie bij Micha 1 (Michazondag 2018)
-stilte-
Votum – gezongen
Zegengroet
AMEN – gezongen
Lofprijzing een aanbidding
Lvk 1973 Lied 444, 1.2.3 (Grote God, wij loven U)
-Schuldbelijdenis-
Genadeverkondiging: De Nieuwe Psalmberijming 32, 1.2 (Gelukkig wie Gods vrijspraak)